Het Pamir gebergte in het oosten van Tajikistan is bijna een land op zich. Nog niet zo heel lang geleden ging er nog geen verharde weg naartoe en de verschillende volken in het gebied voelen zich nauwelijks Tajik. Er worden 6 verschillende talen in de Pamirs gesproken en de regering heeft het gebied niet hoog op zijn prioriteitenlijstje staan. Daarom ook is de Pamir bevolking inmiddels voor 80% zelfvoorzienend geworden.
De toegangspoort naar het gebergte is Khorog, en hoe moeilijk dat te bereiken is kon je eerder op onze blog lezen. Vanaf Khorog namen we een minibus naar Murgab, halverwege het meest uitdagende stuk Pamir Highway van Khorog naar Sary Tash (Kirgizië). We kwamen ’s avonds in het donker aan, en het leek op een dorpje zoals we dat van National Geographic kennen en wat ergens hoog in het Arctisch gebied ligt. Kale straten, hier en daar wat huizen met rokende schoorstenen en een temperatuur ruim onder nul. Het is gebruikelijk de wc en wastafel (of iets wat daarvoor door moet gaan) buiten te hebben, maar hier lag er ijs in de wc en in de wasbak. In de winter kan het hier 45 graden onder nul worden.
De volgende morgen namen we vanaf de bazaar in Murgab een stevige jeep, die, toen die eenmaal met 7 passagiers was volgepropt , ons aan het einde van de dag naar Sary Tash, over de grens met Kirgizië zou moeten brengen. Een lekke band en een lege tank benzine op 4600 meter hoogte leken nog even roet in het eten te gooien, maar met behulp van twee passerende trucks konden we onze route over de besneeuwde weg door de bergen vervolgen.
De route is één van de mooiste routes die we ooit gereden hebben. Overal besneeuwde bergen om ons heen en een desolaatheid die soms best beangstigend kan zijn. Helemaal als de reserveband ook niet goed blijkt te zijn en we om het uur met een compressor opnieuw lucht erin moeten pompen. We hebben op de twee trucks die ons geholpen hadden na geen ander verkeer meer gezien. Maar zo goed en zo kwaad als het kan bereiken we de grenspost van Tajikistan. Enkele soldaten die zich hier te pletter moeten vervelen nodigen ons binnen uit om op te warmen bij de kachel en we krijgen thee.
Twintig kilometer na deze grenspost volgt de Kirgizische grens en als we ook daar weer wat lucht in onze band hebben gepompt leggen we de laatste kilometers af naar Sary Tash. Hier arriveren we om 20:00 en vinden we een aardige familie met een warme kachel, thee en eten. We zijn nu officieel het Pamir gebergte weer uit.
De minibus van Khorog naar Murgab, onze backpacks stevig op het dak gebonden.
Kaal maandlandschap met flarden sneeuw.
De jongens van Murgab.
Traditionele wasbak, die bevroren was.
De hoofdstraat van Murgab.
Lokale heer – Murgab.
Wachten tot de jeep volraakt en we kunnen vertrekken.
De route tussen Murgab en Sary Tash ging voornamelijk over besneeuwde wegen.
4655 meter hoogte.
En dit zijn wij.
Een lekke band en een lege tank. Met behulp van de twee trucks konden we weer verder.
De grenspost van Tajikistan.
Sary Tash in de ochtend.
