Een dag aan het strand – waarom ik er nooit genoeg van krijg

Het was eigenlijk geen dag, maar bijna een volle week. M’n ouders hadden Sri Lanka net verlaten en tijdens onze reis samen hadden we de meesten hoogtepunten van het land gezien. Het was prachtig en gevarieerd geweest.

Het noorden hadden we nog niet gezien. Dit was het gebied van de Tamil en heeft zwaar te lijden gehad onder de burgeroorlog. We namen onze Lonely Planet door om het vervolg van ons verblijf in Sri Lanka te plannen, maar eigenlijk was er maar één bestemming waar we echt graag heen wilden. We waren er al 8 dagen geweest in december maar we konden niet wachten om er weer terug te gaan. Je kunt er verse kokosnoten leegdrinken voor achttien eurocent, de lekkerste roti’s eten voor een euro, vers gevangen vis op het strand eten en de golven zijn er groot genoeg om je uren in te vermaken. Het witte zand ligt in een baai van een halvemaan over de lengte van ruim een kilometer. Het is er druk genoeg om een leuke slaapplek of restaurant te vinden, maar rustig genoeg voor de schildpadden om ’s nachts hun eieren te leggen. Deze magische plek heet Mirissa. 

Via de inmiddels bekende route vanuit Colombo, langs Galle en de drukke kustweg, arriveerden we rond het middaguur in het dorp. We hadden een aantal slaapplekken in ons hoofd maar waar we geen rekening mee hadden gehouden was het feit dat het de laatste zaterdag van de kerstvakantie was. Alles zat vol of was drie keer zo duur als drie weken geleden. De volgende dag was er overal weer plek want dan vloog iedereen naar huis, maar we moesten vanavond ook ergens slapen. Na twee uur en zo ongeveer alle accommodaties aan of net achter het strand te hebben gehad zakte de moed ons in de schoenen. Tot we over het strand liepen en kamers zagen die we over het hoofd hadden gezien. De beide buren hadden we al gehad, maar deze lag net wat meer verscholen. Het toeval wilde dat de kamer net leeg was, er moest nog schoongemaakt worden en de prijs moest nog wel wat naar beneden. Goedkopere kamers waren beneden maar deze had een balkon en zeezicht! De kamer werd zo snel mogelijk schoongemaakt en aan de prijs kon nog wat gedaan worden en zo zaten we plots als een koning die over het strand heerst. Zo dicht op het strand zelfs dat we ’s nachts wakker werden als er een setje monstergolven aanspoelden. Ik kan dat allerminst erg noemen.

Het strand is namelijk vrijheid en ultieme ontspannenheid. Er geldt nauwelijks een dagritme die aangehouden dient te worden. Je leeft in je zwembroek en met het zand in je haar. Maakt allemaal niet uit want het is nu vakantie. Iedereen leest z’n boek, bestelt een verse vruchtensap, zoekt verkoeling in de zee en geniet van het zorgeloze bestaan waarbij stress van thuis niet bestaat. Het strand levert mij ook de gave om de hele dag binnen een straal van 50 meter te blijven en daar niet eens erg in te hebben.

De zon dwingt iedereen uiteindelijk toch om iets van een ritme te houden. Degenen die zich schuldig voelen de hele dag zo weinig gedaan te hebben lopen langs de kustlijn hard. Anderen blijven zo lang mogelijk zitten en bestellen nog een biertje. De jongens van de restaurants herschikken de strandbedden en tafels en stoelen, zetten de kaarsen erop en brengen de tafel met verse vis in gereedheid. Hierop liggen allerlei exotische vissen die je gegrild op je bord kunt krijgen. In Mirissa gaat de zon onder achter een heuvel met palmbomen die daardoor als scherpe silhouetten worden uitgesneden.

Onder de douche spoelen we het zand van de dag eraf en maken we ons op voor het avondprogramma. Lekker eten bij een restaurantje naar keuze, een ijsje of kokosnoot halen en op blote voeten slenteren tussen de aanspoelende golven en de met kaarslicht verlichte restauranttafels die in het zand staan. De maan, die in dit deel van de wereld op z’n kont ligt, weerkaatst tussen de golven door, lichtjes van boten schijnen in de verte. Je zou er bijna romantisch van worden.

Met de zoute geur van het zeewater, het geruis van de golven en onder de klamboe beschermd van de muggen zijn we snel vertrokken als we eenmaal het licht uitdoen.

Morgen weer zo’n gelukzalige dag!