Ergens gedurende onze reis hadden we plannen gemaakt om de gehele zomer in Canada te verblijven. Anders dan de meeste landen die we tijdens onze reis aandoen is Canada een westers land met het daarbij behorende prijspeil. De enige budgettair verantwoorde manier om het bijna drie maanden in dit land uit te houden was om onszelf van een auto te voorzien waarmee we niet alleen konden rondrijden maar waar we ook in kunnen slapen en die tevens uitgerust is met een kooktoestel en kampeerspullen. Om dit voor elkaar te krijgen moesten we een auto ombouwen tot camper, of in Canada liever campervan genoemd.
Uiteindelijk deden we er tien dagen over om trots als een pauw in ons mobiele huis, waar we uiteindelijk 77 dagen in hebben geslapen, de snelweg op te gaan en onze west Canadese road trip te beginnen. Hoe we deze spannende, leerzame, vermoeiende maar achteraf vooral hele leuke dagen hebben doorgebracht en hoe je dit ook zelf zou kunnen doen, lees je in het hieronder als dagboekverslag geschreven artikel.
Dag 1
We waren gisteravond om iets voor middernacht bij ons Airbnb-gezin in een voorstad van Vancouver aangekomen, Surrey. Een mooi, comfortabel huis en een fijne privékamer werd ons toegewezen na de drie-urige vlucht vanuit Ottawa. Als we om 7u wakker worden begint de klok van de autojacht te tikken. We hebben onszelf zeven dagen gegeven maar wellicht dat dit te ambitieus is. Zodra we de slaap uit onze ogen hebben gewreven togen we naar de binnenstad om prikborden van hostels af te speuren, hopend op een goede deal met een kant-en-klare campervan van andere reizigers. De keuze was echter minimaal dus deze optie verviel al snel. We vinden enkel een Mazda MPV met alles al ingebouwd voor CAD 2000,- maar de advertentie is al van drie weken terug. Toch sturen we ‘s avonds een email.
Tot 23:00 speuren we de websites Kijiji en Craigslist af en stellen een lijst met potentiele kanshebbers op. De auto’s variëren van Dodge Grand Caravan, Toyota Sienna, Honda Odyssey, Pontiac Montana, Mercury Villager en Oldsmobile Silhouette. Allen vallen in de categorie minivan, oftewel soccermom-van, en die zijn uitstekend voor de plannen die we hebben. Het rijdt als een gewone auto, parkeert als een gewone auto maar is achterin groot genoeg om er een bed in te leggen.
Vele uren spendeerden we aan het afstruinen van Craigslist en Kijiji en maakten lijsten met potentiële auto’s.
Dag 2
Na de Roland Garros finale (we hebben een enorme flatscreen in de kamer én in de woonkamer waar nooit iemand is) en ontbijt maken we van de lijst een selectie die we gaan emailen. We sturen acht emails uit. We krijgen al snel wat reacties terug waarbij we telkens verteld worden dat de auto al verkocht is. Eén persoon heeft de auto nog wel, een Dodge Grand Caravan uit 1997. Hij zegt (bluft?) dat er morgen mensen komen kijken en wie het eerst komt, het eerst maalt.
Op straat zien we veel Dodge (Grand) Caravans rijden, als ook veel Pontiac Montana’s. Onze voorkeur gaat echter uit naar iets Japans maar die staan veel minder te koop en zijn vaak stukken duurder.
‘s Avonds krijgen we van onze host Lynn een telefoonnummer van een vriend met de naam Badeem die bij de Honda dealer werkt.
Dag 3
De dag begint weer met een rondje langs Kijiji en Craigslist om te zien of er iets nieuws bij is gekomen. We worden gebeld door Rob van de Dodge. We houden hem nog even af. We bellen Badeem maar de goedkoopste tweedehands Honda die hij heeft is CAD 8000,-. Nogal ver verwijderd van de door ons beoogde CAD 2000,-. Wel krijgen we goede informatie en tips om op te letten bij de aanschaf van een tweedehands auto. In de middag geven we ons even vrij en bezoeken het Stanley Park. Als we om 21:00 thuiskomen en we toch besloten hebben om Rob van de Dodge te bellen, blijken we te lang te hebben gewacht. De auto was vanmiddag verkocht. Autoverkopen in deze categorie gaan snel hebben we nu door.
We liggen al in bed als er opeens een nieuwe advertentie van twee backpackers verschijnt die hun Mercury Villager te koop aanbieden. Ze hebben de auto de afgelopen 3 maanden als campervan gebruikt en bieden hem nu voor CAD 1200,- aan. We onderzoeken online de betrouwbaarheid van de Villager en het blijkt een opvallend goede auto te zijn. We sturen een email.
Dag 4
Geen reactie, niks. We zoeken verder en sturen emails naar tweede keuzes. Op een klein rondje buiten naar de supermarkt blijven we binnen. ’s Avonds sturen we nog een email naar een Dodge Caravan. Een verloren dag.
Dag 5
De Dodge Caravan van gisteravond heeft gereageerd. Er moeten echter nog wat dingen worden gerepareerd blijkt uit de man zijn reactie. De auto is slechts CAD 1250,- maar in reparaties hebben we geen zin. We bellen naar een andere Dodge, een Grand Caravan maar wat verder buiten Vancouver gelegen in de voorstad Coquitlam. Bovendien komt er vandaag wellicht al iemand langs. We bellen eerst even verder, naar een Mazda MPV voor CAD 1800,- uit 2000 met 270.000 kilometer op de teller. Ene Alexis met een Spaans accent neemt op. Hij klinkt als een aardige man en we spreken voor ’s avonds af. Via Craigslist stuur ik hem een email met verdere informatie maar we krijgen de hele middag geen reactie terug. Als ik hem om 18:30 bel blijkt dat hij helemaal geen email heeft ontvangen en het al jammer vond niks meer van me te horen. Vreemd, maar wellicht dat dat ook verklaart waarom we wel vaker geen reactie op onze emails krijgen die we via Craigslist sturen.
Om 19:30 haalt Alexis ons bij de metrohalte Lougheed op en we rijden naar zijn huis waar de Mazda MPV voor de deur staat. De buitenkant is mooi, maar er ligt olie onder de auto, de beide schuifdeuren gaan niet van buiten open en plots springt het check engine lampje aan. Foute boel. Alexis beseft ook dat dit niet verkoopbaar is. Hij lijkt ook echt oprecht verrast door het brandende lampje en zegt de auto direct naar de mechanic te brengen. Ik rijd in de auto terug naar het metrostation. De transmissie en motor voelen best goed, remmen lijken de beste tijd te hebben gehad en deze auto gaat het, met of zonder brandend lampje, niet worden.
Dag 6
De Dodge Grand Caravan in Coquitlam staat nog steeds te koop en kost slechts CAD 900,-. Het voordeel van zo’n goedkope auto is dat de druk van doorverkopen eraf is. Zelfs als we de auto niet doorverkopen is het nog steeds de moeite. Het nadeel is wel dat er misschien reparaties verborgen zijn. We reizen anderhalf uur naar een bedrijventerrein waar degene die de auto verkoopt zijn onderneming heeft. De auto uit 1997 met 280.000 kilometer op de teller ziet er op het eerste oog goed uit. We rijden er kort mee, transmissie reageert goed, remmen functioneren goed en de motor klinkt naar behoren. Wel lijkt er iets onder uit de auto te lekken. Overal voelt alles goed aan maar tenslotte weet je het met een tweedehands auto nooit zeker. En met deze prijs hebben we tenminste nog een buffer voor reparaties mocht dat nodig blijken. We besluiten er voor te gaan! In zijn nieuwe auto rijden we naar een Autoplan kantoor in de buurt en regelen het papierwerk. Drie maanden verzekering kost CAD 120,- per maand, de persoonlijke nummerborden krijgen we onder onze arm mee en kosten CAD 15,-. Sales tax van CAD 122,- komt er nog bovenop en verder nog wat administratieve dollars waarmee het totale bonnetje op CAD 592,- komt. Terug bij de Dodge, inmiddels onze Dodge, betalen we de man en ontvangen de sleutels. We vroegen nog wat korting waardoor we slechts voor CAD 850,- de nieuwe bezitters van de jade kleurige auto zijn.
We zijn veertig kilometer van huis en hebben geen kaart of GPS bij ons. We konden in ieder geval al meteen goed aan de auto wennen.
En daar was ie dan. Na 5 dagen speuren moest dit ‘m worden.
Dag 7
Net voordat Nederland-Spanje op het WK voetbal begint brengen we de auto naar de Golden Touch Auto garage. Het zit hier om de hoek en we waren er al vaak langsgelopen. We leggen ons verhaal uit en de Chinese eigenaar is zo vriendelijk om gelijk tijd vrij te maken en de auto na te lopen. We rennen naar huis en zien Nederland weergaloos met 5-1 van Spanje winnen. Wel ontvangen we tijdens de wedstrijd een telefoontje van de garage dat de lekkage uit de transmission gasket komt, wat dat ook mag wezen. Of het goed is dat hij het repareert want de totale rekening zou hierdoor rond de CAD 250,- komen te liggen. We gaan ermee akkoord. Om 16:30 is de auto klaar. Hij heeft vierenhalf uur binnen gestaan en de rekening komt op CAD 261,-. Lager dan we van te voren gedacht hadden. De auto zou het zo makkelijk drie maanden en 10.000 kilometer vol moeten kunnen houden. Ik moet alleen wel, zoals bij alle oude auto’s, het oliepeil in de gaten houden.
Van de garage rijden we gelijk door naar de Foamshop op Fraser Hwy en komen 5 minuten voor sluitingstijd binnen. De vrouw denkt met ons mee en komt met een paar stukken goede kwaliteitsfoam die nu heel goedkoop zijn omdat ze wat beschadigd zijn. Perfect voor ons bed in de auto en het kost ons alles bij elkaar CAD 53,-.
Meteen gaan we door naar de Home Depot en kopen hout , schroeven, schuurpapier en huren een schroefmachine.
Naar de garage voor een grondige controle en wat kleine reparaties
Op zoek naar goede stukken schuim voor een comfortabele nachtrust
Voor het bed maakten we gebruik van 2×3 inch planken. Dit bleek in de praktijk stevig genoeg voor onze constructie. Bij het Home Depot loopt veel hulpvaardig personeel rond dat met je mee wil denken en de tijd voor je neemt.
Dag 8
Paul, onze host waar we slapen, heeft zo’n beetje alles aan gereedschap en we mogen alles gebruiken. Hij wordt niet eens zenuwachtig als ik hem vertel nog nooit een cirkelzaag in mijn handen te hebben gehad. Hij legt het uit, doet het een keer voor en verdwijnt dan met de woorden dat het allemaal heel makkelijk is. Het regent maar we hebben een grote carport tot onze beschikking. De afgelopen weken had ik op internet informatie en tips opgezocht over hoe een bed, en specifieker, een bed voor achterin een auto te bouwen. De meest ingewikkelde constructies kwamen voorbij maar uiteindelijk heb ik een plaatje getekend van hoe ik dacht dat het een stabiel en niet onnodig zwaar bed zou moeten opleveren. We hadden allebei geen ervaring in het bouwen van installaties waar geen Ikea handleiding bij zit maar we gaan rustig en logisch nadenkend aan de slag. Latje voor latje bouwen we het frame. Meten, aftekenen, zagen, schroeven, het gaat steeds vloeiender. We hebben onszelf dan ook enorm overtroffen als er vierenhalf uur later een stabiel bed staat met voldoende ruimte eronder voor bagage. Het uit de losse pols getekende ontwerp leek aardig te kloppen maar vooral dat we tijdens het bouwen bleven meten en controleren en een paar stappen vooruit dachten heeft heel erg geholpen.
Op het moment dat we om 15:30 boven komen voor de lunch slaat de vermoeidheid toe. Tot 18:00 blijven we op de bank liggen. Dan hijsen we ons omhoog en brengen de ongebruikte spullen terug naar de Home Depot waar we wel weer plastic opbergdozen en een kampeertafel meenemen. Het bed heeft uiteindelijk 40 euro aan hout gekost en dan nog een paar euro aan schroeven en schuurpapier.
Meten en aftekenen…
…zagen…
…en in elkaar zetten. Door het midden loopt een geleider die ervoor zorgt dat de plastic opbergbakken netjes op hun plaats blijven en tevens zorgt het voor meer stabiliteit. Waar de schuifdeuren van de auto open gaan plaatsen we geen onderrand wat het makkelijker maakt om spullen uit te halen en in te leggen.
De pootjes van het bed zijn 25cm hoog. Hoog genoeg voor de plastic bakken. Als je het hoger maakt heb je ook minder ruimte voor je hoofd als je op je bed zit.
Dag 9
We worden wakker met een enorme spierpijn, voornamelijk in de hamstrings en armen. Niet gewend aan zoveel lichamelijke arbeid moeten we daar nu voor boeten. We slapen wat extra uit en ik kijk in bed een WK-wedstrijd. In het centrum van Surrey zijn alle grote winkels te vinden en bij de Aziatische supermarkt T&T halen we o.a. tien blikken kokosmelk, een doos Thaise Mama noedels, 8 kilo rijst, een wok en een steelpan. Bij de Dollarama kopen we snoep, keukengerei, spaghetti en kaarsen en bij de Target een beddenset en twee kussens, alsook twee klapstoelen. Als laatst halen we nog een tweepits camping gasstel bij de Canadian Tire. Zo, en nu zijn we er klaar voor!
De twee achterbanken zijn er eenvoudig uit te halen waardoor er opeens een enorme ruimte ontstaat.
Na al het passen en meten past het bed perfect in de auto!
Dag 10
Eerst nog even Duitsland – Portugal (4-0) op het WK gekeken en rustig ontbeten terwijl we nog wat goede gesprekken met Lynn, onze host, voerden. Na tien dagen zouden we hun huis verlaten, een welkom en fijn huis. Iets na het middaguur hadden we al onze spullen hun plekje in de auto, die nu natuurlijk was gepromoveerd tot CAMPERVAN, gegeven en het bed opgemaakt, klaar om een onvergetelijk avontuur tegemoet te gaan.
Toen het bed er eenmaal in stond was het een kwestie van het bed opmaken, de opbergbakken te vullen en alles z’n plek te geven.
En zo waren deze tien dagen van 7 t/m 16 juni 2014 totaal anders dan de normale reisdagen die we tot nu toe gekend hadden. En ook de 77 dagen erna waren dankzij onze eigen bed en het niet hoeven in en uit pakken van de backpack een erg fijne onderbreking.
In het verslag komen al wat bedragen voorbij, maar hier nog eens de grote bedragen in Canadese Dollars (CAD):
- Aanschaf 1997 Dodge Grand Caravan met 280.000 km: CAD 850,-
- Aanschaf uitrusting voor in de auto (bed, kampeer-, keuken- en kookspullen etc): CAD 450,-
- Servicebeurt en check voor roadtrip: CAD 261,-
- Verzekering en overschrijving: CAD 592,-
We reden er uiteindelijk bijna 7.000 kilometer mee, van Vancouver Island via de Okanagan Valley tot aan de Rocky Mountains en weer terug naar Vancouver. Geen betere regio om met je eigen auto doorheen te rijden en te eten en slapen op het moment dat het je uitkomt. De auto heeft geen krimp gegeven en was tevreden met een litertje verse olie om de 2000 kilometer.
Op het moment dat we aan het einde van de zomer naar Zuid Amerika wilden afzakken en zelf de adverterende partij op Craigslist werden, duurde het niet lang voordat we de auto weer verkocht hadden. Sterker nog, de eerste persoon die de auto zag wilde hem meteen voor de vraagprijs van CAD 1350,- hebben. Ietwat treurig schroefden we in de regen van Vancouver onze nummerborden eraf en stuurden die in een doos naar Nederland. Leuk voor later.
Super cool!